De 'Ex Prinsen' vormden (ondanks het gevoerde nummer 8) een Losse Groep in de stoet van 1969. Met twee (echte) ezels als feestcomitélden en een kinderkoets als prinsenwagen... Uiterst rechts Kamiel Sergant, uiterst links een echt feestcomitélid.
‘kinjerkoesjen op droi wielen, dat es karnaval’
‘kinderwagens op drie wielen, dat is karnaval’
(…) In alle klassen van onze maatschappij, bij de arbeiders, de bedienden, de handelaars, de nijveraars zelfs, gaat uiteindelijk de druk van het eigen lot, de monotonie van het beroep, de sleur van het intieme leven, de voortdurende overvloed zowel als de regelmatige armoede, uitgroeien tot een kokende massa van opgekropt leed, van afkeer voor het milieu, van weerzin voor de dag van morgen, een streven naar bevrijding. Een oud plunje, een gevlekte japon, borden met cynische teksten, koffers met geestige slogans, kapotte regenschermen, kinderwagens op drie wielen, dat is karnaval, dat dient behouden, beschermd, gepropageerd en aangemoedigd te worden.
Ien van de belangrekste doelstellingen van het nief fiestkomitoit oit 1965 was het stimuleiren van de Oilsjterse KOMISCHE groepen. (terveiren oeik wel loimige Oilsjterse groepen genoemd). Doorom vonten enkele leiden van da komitoit in 1967 da ze, as organisateurs, het veirbeldj mosten geiven. In de plosj van mei op te stappen in dat offisjeel stoif zjaket van ’t fietscomitoit, ginken ze in ’t begin van de stoet verklidj as clochards oit Parois.
Eén der voornaamste doelstellingen van het in 1965 nieuw aangesteld stedelijk Feestcomité was het stimuleren van de Aalsterse KOMISCHE groepen (voorheen Aalsterse Luimige groepen genoemd). Het was dan ook daarom dat enkele leden van dat comité in 1967 meenden, als ORGANISATOREN, het voorbeeld te moeten geven. In plaats van mee op te stappen in het officieel stijf jacquetuniformvan het feestcomité, openden zij de stoet in een komische uitbeelding van Parijse Clochards.
Oude brandweerwagens die opgekocht werden om als uitgangswagen van carnavalgroepen – hun lokaal lag dikwijls buiten het centrum- de fungeren werden vanaf de jaren 1970 een mode. Een platform op die robuuste wagens gelast deed dienst als podium en de klankinstallatie kondigde luid genoeg de komst aan… Dit fenomeen had echter een voorganger in Gent, zoals we op p. 158 in het boek ‘Bergop’ (1957) van Julien Kyupers, lezen:
A. Van der Heyden, oud-stadsarchivaris van Aalst, schreef in zijn dagboek ‘De Duitschers te Aalst’ over de spontane kinderstoeten tijdens de eerste wereldoorlog. Zowel het anarchistische en geïproviseerde dat we ook bij de huidige losse groepen vinden, als het hekelende, satirische van dit fenomeen valt ons op:
Reeds bij het inrichten van de eerste karnavalstoet, in 1923, probeerde het inrichtend comité de losse groepen te overhalen in de pas te lopen, zoals blijkt uit dit krantenknipsel uit De Volksstem van 13 februari '23. Maar zoals Jan De Lichte roepen wij: "Va giene Chanterik Peu!"
Klik op 'lees verder' om het krantenartikel te bekijken.